NANOMEDICINE: het Effect van goud- en Zilverdeeltjes

-

 

In de strijd tegen kanker wordt wereldwijd onderzoek gedaan naar een ‘nieuw’ wapen danwel middel: het gebruik van kleine tot zeer kleine gouddeeltjes, nanogoud. De gouddeeltjes zijn met het blote oog niet zichtbaar, wel onder een (nano)microscoop. Omdat de gouddeeltjes zeer klein zijn kunnen zij zich makkelijk in defecte cellen ophopen, bijvoorbeeld van een tumor.  Dat komt doordat celwanden van tumoren gaten hebben in tegenstelling tot gezonde cellen, waardoor de gouddeeltjes zich makkelijker daarin ophopen dan in gezonde cellen.


Goudstaafjes en bestraling

Een iets andere behandeling dan die met nanogoud zijn behandelingen met grotere goudbolletjes of staafjes van klein formaat; die worden al in diverse ziekenhuizen uitgevoerd. In Nederland maken ziekenhuizen daar ook gebruik van. Met deze techniek worden goudstaafjes in een tumor(gebied) geïnjecteerd als markeerder voor nauwkeurigere bestraling.

Doordat ook deze gouddeeltjes zich ophopen in de tumor kan de behandelaar op de (röntgen- of andere) beelden zeer precies zien waar de tumorcellen zich bevinden. De bestralingsapparatuur wordt dan op de gouddeeltjes gericht waar die zich in grote concentraties bevinden. Zo hoopt men minder (directe) schade aan te richten aan de gezonde cellen.

Zie voor deze methode enkele links naar Nederlandse ziekenhuizen:



Het effect van nanogoud colloïdalen

Zoals gezegd wordt er veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar het effect van nanogoud in de strijd tegen kanker. Maar vroeger werd ook al een oplossing van goud gebruikt voor andere ziektebeelden. Hieronder worden enkele effecten van goud weergegeven.


Op artrose/reuma

Goud werd vroeger voornamelijk gebruikt om patiënten met artrose en of reuma te behandelen door middel van een injectie in de aangetaste lichaamsdelen. Het goud remt de ontwikkeling van artrose, ontstekingen en vermindert de pijn. In de jaren zeventig en tachtig is deze methode een beetje uit de mode geraakt (ook vanwege de vele nadelige bijwerkingen), maar tegenwoordig zijn er in Nederland een aantal klinieken die deze behandeling weer toepassen, zij het in combinatie met andere medicatie:


 

Echter, deze methode kan zoals gezegd een flink aantal schadelijke bijwerkingen hebben, zie deze link. Dat komt mogelijk doordat de gebruikte gouddeeltjes te groot zijn en niet zuiver genoeg. De nieren kunnen deze te grote deeltjes wellicht niet gemakkelijk filteren en uitscheiden. Het gevolg kan zijn dat de te grote gouddeeltjes zich in de nieren ophopen en zodanige schade (kunnen) veroorzaken dat de nierfunctie wordt verstoord.

Ook kan het gaan om injecties met een onzuivere goudoplossing. Op de websites van de hierboven genoemde ziekenhuizen staat dat men een stof genaamd natrium aurothiomalaat injecteert. Het betreft dus blijkbaar geen zuiver nanogoud colloïdaal dat door middel van elektrolyse (met elektroden van zuiver goud 99,9%) is opgelost in gedestilleerd water. Een zuivere goudoplossing kan overigens niet ingespoten worden (althans niet langdurig) omdat enkel (gedestilleerd) water niet lichaamsvriendelijk is - een zoutoplossing (zoals gebruikt wordt bij een infuus; een fysologische zoutoplossing) is dat wel en beschadigd bijvoorbeeld de rode bloedcellen niet doordat de vloeistof dan een osmolariteit heeft die gelijk is aan die van het bloedplasma. Maar juist hierin zit het hem - nanogoud in een zoutoplossing kan een giftige verbinding vormen, bijvoorbeeld het uiterst giftige goudchloride. Het lijkt niet meer dan logisch dan dat de chemische samenstelling van het goud zodanig veranderd is, dat het daardoor vele schadelijke bijwerkingen kan veroorzaken.


Op geestelijke gezondheid

Goud kan ook een gunstig effect op de geestelijke gezondheid hebben. Vroeger werd goud ook als bestanddeel in anti-depressiva verwerkt. Nu komt dat ook nog wel voor, maar steeds minder. Zoals bekend zijn de bijwerkingen van antidepressiva legio, zie bijvoorbeeld:




Wat doet het goud dan precies? Er bestaat inmiddels onderzoek waaruit het effect van (nano)goud op de geestelijke gezondheid is gemeten. Het heeft onder andere een goede anti-depressieve werking (zonder bijwerkingen) en ook blijken cognitieve functies (tijdelijk) beter te worden. Men heeft ontdekt dat het goud een positieve invloed heeft op het neurologisch systeem. Zie hieronder enkele voorbeelden van publicaties van wetenschappelijk onderzoek op dat gebied:



In de hierboven opgesomde onderzoeken werd colloïdaal nanogoud gebruikt in haar meest zuivere vorm. Van de toepassingen met nanogouddeeltjes zijn (volgens onderzoek) nog geen nadelige en/of schadelijke effecten bekend. Het lichaam verstoot het goud niet en ziet het als lichaamseigen stof.


Nanogoud als transportmiddel/agent voor medicijnen

De onderzoeken met nanogoud gaan verder dan de enkele toepassing met goud. Ook wordt onderzocht of nanogoud gebruikt kan worden om andere medicijnen naar zieke cellen te ‘transporteren’. Het valt op dat de wetenschappers in dergelijke onderzoeken benadrukken dat de zeer kleine gouddeeltjes niet schadelijk zijn voor gezonde cellen. Dat komt omdat het nanogoud zich alleen ophoopt in defecte cellen (vanwege gaten in celwand). Men is erin geslaagd om medicijnen als het ware op de gouddeeltjes te plakken, waarna het in de defecte cel terecht komt. Een gezonde cel kan dus door deze precieze aflevering van het medicijn minder (direct) onderhevig zijn aan de (nadelige) bijwerkingen van een medicijn. De resultaten van de onderzoeken zijn veelbelovend. Zie voor publicaties van onderzoek naar nanogoud als agent voor medicijnen onder andere:



De ontwikkelingen van nanotechnologie in de farmaceutische industrie - nanomedicijn - kan belangrijke invloed hebben op de strijd tegen allerlei ziektes en afwijkingen. De techniek is volop in ontwikkeling. Er worden miljoenen subsidiegelden per jaar aan nanotechnologische onderzoeken besteed, vaak met succes gezien het nog steeds stijgende aantal patenten dat op het gebied van farmaceutische patenten wordt vastgelegd. Een dergelijk patent heeft zelfs een veel langere termijn van 25 jaar gekregen dan een standaard patent (enkele jaren).


Basisfuncties cel en tumoren

Uit medische artikelen van buitenlandse onderzoekers blijkt dat zeer kleine deeltjes goud, van kleiner dan 100 nanometer, nog een ander belangrijk effect kunnen hebben. Uit de onderzoeken blijkt dat nanogoud een bepaald effect kan hebben op de basisfuncties van een cel en eventueel op herstel van die functies. Gezonde cellen hebben een zelfvernietigingsmechanisme dat na 3 maanden in werking treed, de apoptosis. Bij tumoren functioneert het mechanisme van celdood niet meer en blijven cellen zich delen waardoor de tumor blijft groeien.

Men heeft ontdekt dat behalve dat gouddeeltjes zich spontaan ophopen in tumorcellen zij binnen enkele uren tot enkele dagen celdood veroorzaken. Dit effect treed al op bij gouddeeltjes tussen de 2-100 nanometer, maar die tussen 40-50 nanometer zijn het meest effectief. Volgens de wetenschappers activeert het nanogoud de celdood oftewel de apoptosis. Dit is opmerkelijk omdat er ook onderzoeken en behandelingen bestaan met goud en bestraling en nangoud als agent voor chemotherapie. Hieronder volgen enkele publicaties van wetenschappelijke onderzoeken waaruit het effect op basisfuncties van cel is gemeten:


  • S hortkroff, S., Turell, M., Rice, K. & Thornhill T. S. Cellular response to nanoparticles. Mater. Res. Soc. Symp. Proc. 704, W11.5.1–W11.5.6 (2002); 
  •  Cell selective response to gold nanoparticles, p. 112v, 2007; 
  • Size-Dependent Cytotoxicity of Gold Nanoparticles, 2007;
  • [...] The cellular response is size dependent, in that 1.4-nm particles cause predominantly rapid cell death by necrosis within 12 h while closely related particles 1.2 nm in diameter effect predominantly programmed cell death by apoptosis.[...];


Geen publicaties nadere onderzoeken na 2009

Hoewel de resultaten van onderzoeken met betrekking tot nanogoud colloïdalen en behandeling van tumoren veelbelovend zijn, moet wel opgemerkt worden dat er na 2009 nauwelijks publicaties van verder onderzoek naar de werking ervan bestaat. Het is gissen naar de reden daarvan. Misschien heeft het te maken met de goudprijs en beschikbaarheid van zuiver goud (99,9%) op de goudmarkt, wellicht in verband met de bankencrisis van 2009 en de uitloper daarvan namelijk de huidige economische crisis.  Daardoor wordt mogelijk ook extra bezuinigd op subsidies voor wetenschappelijk (medisch) onderzoek op dat gebied.

Denkbaar is verder dat onderzoekers geen patent kunnen aanvragen voor nanogoud colloïdalen omdat het al eeuwen geleden ontdekt is door andere wetenschappers. Alleen voor (nieuwe) toepassingen met nanogoud colloïdalen kan patent worden aangevraagd, bijvoorbeeld in combinatie met gerichte behandeling met licht (UV, laser), radiologie en radiotherapie (bestraling). Hetzelfde geldt voor onderzoeken naar het gebruik van nanogoud als drager (agent) voor het ‘afleveren’ van medicijnen in ziek weefsel. Dergelijke aan te vragen patenten zullen de kans op subsidie voor onderzoek weer aanzienlijk kunnen vergroten. Het grote aantal publicaties van (gesubsidieerde) onderzoeken met nieuwe toepassingen van nangoud colloïdalen en het aantal stijgende patenten op dat gebied geeft daar alle schijn van.


Aan de kosten voor het fabriceren van de zuiver nanogoud colloïdalen en de behandeling ermee kan het niet liggen, die zijn veel lager vergeleken bij de kosten van gangbare behandeling van kanker zoals bijvoorbeeld chemotherapie en radiotherapie (bestraling). Bijwerkingen zijn vooralsnog niet gevonden, althans geen schadelijke, zie hierboven voor onder andere de positieve effecten op de geestelijke gezondheid en het neurologisch systeem.


Het effect van nanozilver

Naast nanogoud colloïdalen is ook onderzoek gedaan naar het effect van nanozilver als medicijn. Het gaat hierbij met name om nanozilver colloïdalen. Toepassing ervan heeft zelfs al enkele jaren zijn weg gevonden naar de supermarkt. De meest bekende zijn wellicht de toepassingen in lichaamsverzorgende producten zoals deodorant en gezichtscrèmes (tegen acne). Maar ook wordt het ingezet bij het zuiveren van drinkwater en zwembadwater. Verder liggen er tomaten in de supermarkt die bespoten zijn met een zilveroplossing om schimmel zo lang mogelijk tegen te gaan. Duurzaam gekweekte vis die gevoelig is voor allerlei ziektes worden met nanozilver behandeld, bijvoorbeeld regenboogforel.


Zilverdeeltjes hebben vooral een antibacteriële en schimmeldodende werking. Er zijn ook onderzoeken gepubliceerd die de antivirale werking van zilvernanodeeltjes hebben aangetoond. Hieronder staan enkele links naar gepubliceerde wetenschappelijke onderzoeken over de werking van zilverdeeltjes:



Bij enkele vormen van kanker blijkt de inzet van zilverdeeltjes ook onderzocht te zijn, maar zijn de resultaten minder effectief als met gouddeeltjes, zie bijvoorbeeld:



Ook uit de vele publicaties van onderzoeken met nanozilver blijkt dat net als bij behandelingen met nanogoud veelal het nanozilver als ‘transportmiddel/agent’ wordt gebruikt om medicijnen in de aangetaste cellen af te leveren. Hier gaat het aantal onderzoeken echter gewoon door in tegenstelling tot die bij nangoud. Dat kan deels veroorzaakt worden doordat zilver (zuiver zilver .9999) goedkoper is dan goud, makkelijker verkrijgbaar is en de toepassing daarvan in producten voor dagelijks gebruik al door verschillende grote producenten is omarmd. Maar, zoals gezegd, ook hier worden de effecten van zuiver nanozilver colloïdaal nauwelijks verder onderzocht hetgeen ook weer deels te maken kan hebben met het feit dat het al eeuwen geleden is ontdekt en er dus geen patent op aangevraagd kan worden.


Bijwerkingen nanozilver

De toepassing van nanozilver in haar meest zuivere vorm heeft nauwelijks bijwerkingen, behalve dat in het geval van toedoening van antibiotica de werking daarvan geremd zal worden indien er nog zilverdeeltjes in het lichaam aanwezig zijn. Dat wordt mogelijk veroorzaakt doordat het antibioticum aan een schimmel verwant is (het is een schimmel die het antibioticum penicilline maakt bijvoorbeeld) terwijl schimmels (en bacteriën, en sommige virussen) niet kunnen (over)leven in nabijheid van nanozilver. Verder kan nanozilver onzuiver zijn omdat het bijvoorbeeld niet door middel van elektrolyse in gedestilleerd water is opgelost maar bijvoorbeeld in water dat nog onzuiverheden bevat zoals chloor. Het zilver kan dan een chemische verbinding vormen met een stof waardoor het giftig wordt. Zo is zilverchloride (in grote hoeveelheden) zeer schadelijk voor het lichaam. Verder wordt er op allerlei kwakzalverij-websites uitvoerig mededeling gedaan over de gevaren van langdurig gebruik van colloïdaal zilver, bijvoorbeeld in neusdruppels. Bij langdurig gebruik van colloïdaal zilver zou argyrosis (argyria) kunnen ontstaan, zilververgiftiging. Volgens de site wordt de huid asgrijs en worden er zilverdeeltjes opgeslagen in organen. Er wordt ook melding gemaakt van stoornissen in nierfunctie en neurologische afwijkingen. Echter, gaat het hier hoogstwaarschijnlijk om onzuiver nanozilver dat chemische verbindingen met andere stoffen heeft gemaakt, die zeker in het geval het zilverchloride betreft schadelijk kunnen zijn, althans bij blootstelling en/of inname van grote dosis.

Overigens zijn voor backpackers flesjes met colloïdaal zilver met chloor te koop bij diverse outdoor-winkels om drinkwater te zuiveren en in zwembadwater kan ook zilver in combinatie met chloor gebruikt worden.

Over de meest zuivere vorm van nanozilver zijn (nog) geen giftige bijwerkingen, althans wetenschappelijke publicaties daarover bekend.


Conclusie

Nanogoud

Zuivere zeer kleine gouddeeltjes kunnen diverse voordelige effecten hebben op diverse kwalen. Nadelige bijwerkingen zijn vooralsnog niet gevonden, wel kan het een positieve invloed hebben op de geestelijke gezondheid en het neurologisch systeem.

Belangrijk is dat het moet gaan om nanogoud in de meest zuivere vorm: verkregen door elektrolyse met zuiver goud elektroden in gedestilleerd water. Verder is de grootte van de gouddeeltjes bepalend voor het meest gunstige effect ervan, in ieder geval dienen de deeltjes kleiner te zijn dan 100 nanometer, hetgeen bij een colloïdale oplossing veelal het geval is. In die vorm treden er (voor zover bekend) geen nadelige bijwerkingen danwel schade op. Bij behandeling van tumoren met gouddeeltjes zijn deeltjes tussen de 40-60 nanometer het meest effectief, vaak al binnen enkele uren tot enkele dagen. De basisfunctie van cellen wordt hersteld, waaronder die van celdood die juist in tumoren niet meer functioneert. Tegelijkertijd is behandeling met nanogouddeeltjes vele malen goedkoper dan behandeling met chemo en/of bestraling en heeft het niet de schadelijke bijwerkingen daarvan.


Nanozilver

Ook zilverdeeltjes kunnen in bepaalde gevallen een gunstig effect hebben op behandeling van bacteriën, schimmels en virussen. Daarbij dient ook de meest zuivere vorm gehanteerd te worden, namelijk door elektrolyse van zuivere zilverelektroden (.9999) in gedestilleerd water om te voorkomen dat bij inname van grote hoeveelheden (permanente) schade veroorzaakt wordt door bijvoorbeeld chemische verbindingen met chloor (zilverchloride). Een nadeel van gebruik van nanozilver kan zijn dat de werking van antibiotica mogelijk geremd wordt, doordat de deeltjes nog niet door het lichaam zijn uitgescheiden.



NB: Leest u a.u.b. de disclaimer, klik hier.


© Alle rechten voorbehouden aan rechtsbronnen.nl [# S.D.G.]