Rechtsstelsel in Indonesie Debet Aan Crisis?

 

 

Inleiding1

In Indonesië heerst een burgeroorlog tussen voornamelijk islamitische en christelijke burgers. De regering en het leger proberen de onlusten met man en macht te smoren. Ook in de private sfeer zijn er problemen. Waar in de meeste ontwikkelingslanden armoede ontstaan is door de enorme staatsschuld is dat in Indonesië anders. Het land wordt geregeerd door de Soeharto-clan die corruptie als handelsmerk voeren. Daardoor is de bankwereld volledig ingestort en deugt het rechtsstelsel al helemaal niet. De rechters zijn omkoopbaar en de wetten worden over het algemeen buitenspel gezet door de geschillen buiten de de rechtszaal te 'schikken'. Zo is sinds het intreden van de onafhankelijkheid slechts één faillissement (naar Nederlands recht) uitgesproken. Pogingen van een bekende Nederlandse advocaat om het faillissement-systeem opnieuw te gaan  gebruiken zijn roemloos mislukt. Hij was zeer enthousiast en vol moed begonnen met het aannemen van grote faillissement-zaken, maar kreeg zoveel met weerstand, corruptie en spot te maken dat hij op een gegeven moment eieren voor zijn geld koos en hals over kop terug naar Nederland kwam.  
Men zou kunnen aannemen dat de mensen geen vertrouwen meer in de staat Indonesië hebben. Dit wordt versterkt door de nu aanwezige omstandigheden. Misschien dat burgers daarom het recht in eigen handen nemen. 


Historie 
De V.O.C. heeft tijdens de koloniale periode veel invloed op het recht gehad, maar daar zijn niet veel kenmerken meer van terug te vinden. Eigenlijk was men meer geïnteresseerd in het verhandelen van kruiden en specerijen, die werden naar Europa gehaald en daar verder verkocht.  
De echte kolonisatie begon pas vanaf het einde van de 18e en het begin van de 19e eeuw. Omdat Nederland haar invloed zoveel mogelijk wilde doen gelden werd op het gebied van het strafrecht en het burgerlijk procesrecht zoveel als mogelijk het Nederlandse recht ingevoerd. Het was dus  niet een volledige overname van Nederlands recht, want het had in Indonesië een totaal andere uitwerking dan in Nederland. Zo bestond er al een vorm van bestuursrecht in Indonesië terwijl dit in het moederland pas veel later ontwikkeld is. 


Adat-recht 
De vraag was hoe men in die tijd om moest gaan met de bestaande rechtsstelsels en het nieuwe recht. Een van de bestaande rechtssystemen was het lokale gewoonterecht dat ook wel Adat-recht wordt genoemd. Adat is een woord dat oorspronkelijk uit het Arabisch komt, het betekent zoveel als traditie (als aanvulling op de wet); gewoonte in de ruimste zin; daaronder vallen zeden en gebruiken op elk levensgebied. Het Adat-recht wordt omschreven als het gewoonterecht der inlanders en oosterlingen in Indonesië2
In de 20e eeuw is bij verschillende onderzoekers het vermoeden gerezen dat het wel eens om echt recht kon gaan. Juristen zeggen echter dat je niet van het Adat-recht kan spreken omdat er geen lokaal woord voor recht was. Het woord Adat-recht zou eigenlijk al een westers woord zijn. Je zou alleen van Adat-recht kunnen spreken als je het recht tegenover het recht van de westerse landen zet.  


Rechtsstelsels 
Pas in de loop van de 19e eeuw werden lokale leiders opgenomen in het koloniale bestuur door middel van bijvoorbeeld regenten. Op het platteland gold het Adat-recht. Aan het eind 19e eeuw was er een duaal stelsel bestaande uit één voor de Europeanen en een voor de oorspronkelijke bewoners. 
Vanaf de Japanse tijd en de onafhankelijkheidsstrijd is dit stelsel voorgoed verdwenen. Daarna is het Nederlandse recht voor een groot deel overgenomen, dit is een belangrijk kenmerk van voormalige koloniale gebieden.  
Het administratieve recht in Indonesië heeft zich op een andere manier ontwikkeld dan bij ons. Generaal Soeharto heeft sinds zijn regeringsperiode veelvuldig gebruik gemaakt van decreten (presidentiële besluiten), waar nu weer veel kritiek op heerst.  


Rechtspluralisme 
Men kent in Indonesië een bonte verzameling van buitenlandse rechtsonderdelen zoals bijvoorbeeld Canadees zeerecht en Amerikaans handelsrecht. Onder het Indonesische rechtsstelsel bestaande uit Adat-recht, staatsrecht en Islamitisch recht is de grondslag verschillend. Zo is bijvoorbeeld de grondslag van het staatsrecht dat van het Indonesische volk, en van het Islamitische recht dat van de religie. Men kan indenken dat alleen al deze twee stelsel met elkaar kunnen botsen.  
Het rechtspluralisme bestudeert deze rechtsverhoudingen en de situaties dat het ene recht het andere opzij zet of niet. Zo moest men - bijvoorbeeld - materieel Adat-recht toepassen volgens statelijke procedures. Dit veroorzaakte problemen omdat het Adat-recht geen verschil kent tussen materieel- en procesrecht.  


Antropologische benadering 
In Indonesië is de invloed van buitenlands recht een politieke zaak, waardoor veel procedures van internationale organisaties voor implementatie van buitenlands recht zorgen. Het Adat-recht speelt nog steeds een grote rol, maar is volgens juristen slechts geldig indien het door het statelijke recht erkend wordt. Echter, antropologen kijken wat de praktijk ermee doet - dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld ‘black-letter-law’ waar alleen naar de rechtsregel wordt gekeken.  
In Indonesië is ongeveer 90% van de bevolking Islamitisch, het is nog niet de officiële staatsgodsdienst. Het is nog maar de vraag of de Indonesische burgers - laat staan de Soeharto-clan - beter af zijn als dit wel zo was. Het Adat-recht is weliswaar slechts voor lokale samenlevingsvormen bruikbaar,  men kent ook een vorm van Adat-recht (beïnvloed door de overheid) dat bij de rechtbanken wordt gebruikt. Men neme in herinnering dat 'Adat' is afgeleid van het Arabisch etc., etc, etc.. Misschien is dat wel één van de belangrijkste redenen dat men er nog niet aan toe is de corruptie in de politiek en in het rechtssysteem grondig aan te pakken. 


Noten: 
1. Dit artikel is voor een groot deel gebaseerd op hoorcollege rechtsvergelijking; 02/12/'98, p. 35 v, mw. Dr. Von Benda Beckman. 
2. Beide betekenissen uit de Van Dale woordenboeken der Nederlandse taal. 



NB: Leest u a.u.b. de disclaimer, klik hier.


© Alle rechten voorbehouden aan rechtsbronnen.nl